Faza wstępna akcji.

Wyprowadzenie obrotowego – faza wstępna.

1. Środkowy rozgrywający wyprowadza kołowego – podając mu piłkę.

2. Boczny rozgrywający, z którego strony wybiega obrotowy szerokim łukiem przemieszcza się w kierunku środka rozegrania.

3. Zawodnik, który wyprowadzał obrotowego wycofuje się na pozycję rozgrywającego po tej stronie, po której zaczynał obrotowy.

4. Obrotowy podaje piłkę do rozgrywającego po przeciwnej stronie i ustawia się pomiędzy 2, a 3 obrońcą.

Faza główna akcji.

Wyprowadzenie obrotowego – faza główna.

1. Zawodnik, który zmienił pozycję i znalazł się na środku rozegrania rozpędza się i w biegu otrzymuje piłkę od zawodnika rozgrywającego (strona, na którą zabiegł obrotowy).

2. Po otrzymaniu piłki zawodnik stara się ograć ‘jeden na jeden’ środkowego wyizolowanego obrońcę.

3. Po dosunięciu przez kolejnego obrońcę – zawodnik odgrywa do zawodnika obok na rozegraniu tworząc przewagę lub do obrotowego. Rzadziej bezpośrednio do skrzydłowego.

Uwagi.

• Zawodnik, który zaczyna zagrywkę na środku, będzie kończył ją na którymś z bocznych rozegrań. Jeśli więc w drużynie jest zawodnik środkowy grający najlepiej na zwodzie to może on zacząć zagrywkę, na którymś z bocznych rozegrań, żeby znaleźć się na środku w kluczowej fazie zagrywki.

• Atak wyizolowanego środkowego obrońcy jest kluczowy – zawodnik atakujący jest rozpędzony i łatwiej będzie mu ograć obrońcę i stworzyć przewagę.

• Wyprowadzenie kołowego (nawet na pozór powolne) sprawia obrońcom kłopoty. Będą oni musieli szybko go przekazać i zdiagnozować, za którego zawodnika będą odpowiedzialni. To duża przewaga zagrywki granej z wyprowadzeniem obrotowego nad zwykłą krzyżówką rozgrywających.